کاش زندانی ام میکردی در حجم کوچک چشمانت... مهرت حرامم اگر ناله ای میکردم...
کاش مهمان سفرهء خالی دستانت میشدم... نوازش هایت حرامم اگر میگذشتم از سرانگشتانت
کاش در بند یه تپش عاشقانهء قلبت بودم... عشقت حرامم اگر صدای دیگری به گوشم بود
کاش...
من که به نگاهی از میان پرواز یاکریم ها هم قانع بودم... چرا نفس هایت را دریغ کردی از زندگی محتضرم؟؟
من عشقو از ته دل چند لحظه بیشتر درک نکردم و لی تو که غرق این دریا بودی نمیدونم حالت چیه تو این ساحل من که دارم خفه می شم.
شب تاب نمیخوام خلوتتو به هم بزنم...منو ببخش ممکنه گاهی از دستم در برن قاصدک ها
شعری بس زیبا. هان!
رخصت
لطف داری. ممنون